Luca Masala “Poesie scelte” / “Wiersze wybrane” – Alessandria Today Italia News Media

Przekład z języka włoskiego Izabella Teresa Kostka.
Traduzione in lingua polacca Izabella Teresa Kostka.

***

Luca Masala (Cagliari, 1970) è scrittore e artista poliedrico. Docente di Lettere, Life Coach, editor di narrativa e poesia, appassionato umanista e impegnato fin da giovanissimo in svariate attività culturali, dopo essersi cimentato con la scrittura a livello amatoriale durante gli anni della giovinezza, nel 2020 pubblica la silloge poetica “Ubiqua” (AmicoLibro), premiata come “miglior poesia sperimentale” al concorso “Rive Gauche – Firenze in Letteratura 2021” e proclamata vincitrice dalla giuria scuole alla XIV edizione del “Premio Letterario Internazionale Città di Sassari”. Alcuni suoi componimenti compaiono in diverse raccolte antologiche incentrate sulla poesia contemporanea. Nel 2022, con il racconto L’ultimo volo di Elia entra a far parte della rosa di scrittori presenti nell’antologica Cagliaritani per sempre (Edizioni della Sera). Lo stesso anno pubblica la raccolta poetica Dappertutto stando fermi (L’Erudita). Una nuova silloge, intitolata Poesie po(e)tabili (Nulla Die Edizioni), vede la luce al principio del 2025. Al momento, è al lavoro sul suo primo romanzo.

*

Luca Masala (Cagliari, 1970) jest wszechstronnym pisarzem i artystą. Nauczyciel literatury, trener życia, redaktor literatury pięknej i poezji, pasjonat humanizmu, od najmłodszych lat zaangażowany w różne działania kulturalne. W młodości próbował swoich sił w pisaniu na poziomie amatorskim. W 2020 roku opublikował zbiór poezji “Ubiqua” (AmicoLibro ) nagrodzony jako „najlepsza poezja eksperymentalna” w konkursie „Rive Gauche – Florencja w literaturze 2021” i ogłoszony zwycięzcą przez jury szkolne podczas 14. edycji „Międzynarodowej Nagrody Literackiej Miasta Sassari”. Niektóre z jego kompozycji pojawiają się w antologiach poświęconych poezji współczesnej. W 2022 roku opowiadaniem “Ostatni lot Elii” dołączył do grona pisarzy zamieszczonych w antologii “Cagliaritani na zawsze” (Edizioni della Sera). W tym samym roku wydał zbiór poezji “Stojąc wszędzie” (L’Erudita). Nowy zbiór zatytułowany “Poesie po(e)tabili / Poezje (poezjo)pitne” (Nulla Die Edizioni) zostanie opublikowany na początku 2025 roku. Obecnie pracuje nad swoją pierwszą powieścią.

***

QUESTO MIO TEMPO

Struggersi e distruggersi:
odio questo tempo
cui appartiene la mia anima
troppo piena d’amore
per rassegnarsi.

In fondo l’abbraccio
(questo chiasmo costante)
deve pur interrompersi
per consentire all’aria
di penetrarci gli occhi.

Viviamo come prigionieri
nel flusso incoerente della memoria.

Ricordati di dimenticare.

*

TEN MÓJ CZAS

Tęsknić i niszczyć siebie:
nienawidzę tego czasu,
do którego przynależy ma dusza
zbyt pełna miłości,
by zrezygnować z siebie.

Przecież objęcia
(ten ciągły chiazm)
muszą się jakoś przerwać
i umożliwić dostęp powietrza
do naszych oczu.

Żyjemy jak więźniowie
w niespójnym przepływie wspomnień.

Pamiętaj, by zapomnieć.

***

MADRE

In bilico
tra ragione e dolore
scorre la vita
come gocce d’olio
in fila
sulla manica di quest’abito
stinto e sofferto
regalo di giorni passati.

Fuori il chiarore
della pioggia
che sgorga dalla notte
proietta nel cosmo
immenso
il tuo sorriso di donna
e quel cuore
triste e struggente
che di me ha amato
le ombre
più che la luce,
tu, impressa a fuoco
nell’anima di nero inchiostro.

E sempre sarai
ovunque nel tempo
oltre questa incertezza del vivere
incomparabilmente
mia.

*

MATKA

W równowadze
między rozumem a bólem
życie płynie
jak krople oleju
po linii
na rękawie tej wyblakłej
i zużytej sukienki,
darze minionych dni.

Na dworze jasność
deszczu
płynącego z nocy
wyświetla w bezkresnym
wszechświecie
Twój kobiecy uśmiech
i to smutne,
tak rozdarte serce,
kochające bardziej me
cienie
niż światło,
Ty, utrwalona ogniem
w duszy czarnego atramentu.

I zawsze będziesz
o każdej chwili
poza tą niepewnością życia
nieporównywalnie
moja.

***

INVERNO NUCLEARE

Il cuore è un lago profondo
freddo, oscuro e senza fondo
in cui immergere le membra scomposte
nell’infinita attesa che spunti il giorno

qui la luce è un faro distante
che non penetra e non si espande
né indica la giusta direzione
a me, ubriaco d’amore e desiderio

negli sconci abissi della memoria e del sogno
affido ai dadi la mia dignità
ma il banco imbroglia

e perdo

*

ZIMA NUKLEARNA

Serce jest głębokim zimnym
mrocznym i bez dna jeziorem,
w którym zanurzamy kończyny rozrzucone
w nieskończonym oczekiwaniu na nadejście dnia

tutaj światło jest odległym sygnałem,
który nie wnika i się nie rozszerza
ani nie wskazuje właściwego kierunku
mnie, upojonemu miłością i pożądaniem

w obscenicznych głębinach pamięci i snów
powierzam swoją godność kostkom
ale krupier oszukuje

i przegrywam

***

NAUFRAGIO

Quel vecchio poeta francese
gridava dai balconi
di lasciarsi totalmente andare
e naufragare
in un oceano di oblio
esistenziale
sfiniti come siamo
dalla vita.

Non l’ho mai ascoltato.

Finalmente
attraverso la finestra del tempo
posso vederli, ora:
frammenti d’infanzia
che passano lenti
a segnare il passato
a fermare il presente
a plasmare il futuro.

E mille piccoli cuori
di sabbia e sangue
che galleggiano
senza colpa
torneranno a battere
un giorno
al ritmo lentissimo
dell’immortalità.

Perché ognuno di noi
perso nel suo mare
prima o poi
può diventare terra
per qualcun altro.

*

ZATONIĘCIE

Stary francuski poeta
nawoływał z balkonów,
by dać się ponieść
i zatonąć
w oceanie egzystencjalnego
zapomnienia
wyczerpanego jak my
życiem.

Nigdy tego nie słuchałem.

Wreszcie
poprzez okno czasu
mogę teraz zobaczyć:
fragmenty dzieciństwa,
które mijają powoli
zaznaczając przeszłość
zatrzymując teraźniejszość
kształtując przyszłość.

I tysiąc małych serc
z piasku i krwi
dryfujących
bez poczucia winy
co powrócą, by pewnego
dnia znów bić
w bardzo wolnym tempie
nieśmiertelności.

Każdy z nas
zagubiony w swoim morzu
prędzej czy później
może stać się lądem
dla kogoś innego.

***